Oto jestem...

Wyłaniam się z przestworu żalu, rozpaczy i niepewności, by zasiać na świecie radosne ziarenko optymizmu... Nieźle powiedziane:) Znów jestem sobą, co mnie ogromnie cieszy!!! Usłyszałem ostatnio, że chyba nie ma nikogo o większej niż moja pogodzie ducha... I to od własnej, wiecznie krytykującej i bardzo wymagającej siostry... Ciekawe. Fakt, że ostatnio (poza specjalnymi okolicznościami...) wręcz tryskam dobrym humorem, optymizmem itp. Duża w tym zasługa pewnej milusińskiej! Ale miałem też znacznie gorszy okres... Przez ponad rok miałem cos na kształt depresji... Troche to trwało, zle udłao mi się to zwalczyć. Okazuje się, że można! Ogromnie to ułatwia bliskość drugiej osoby, to fakt. Generalnie chyba każdy musi przejść taki "gorszy" okres i cieszę się, że ja mam go już za sobą... Od jutra znów się zacznie pracowite życie i czasu zabraknie nie tylko na głupie i dziwne myśli, ale nawet na spotkanie n kociakim... To też metoda na depresję... zająć sobie 100% czasu.... Powodzenia!